Układ automatycznego kierowania pojazdem

W 1974 roku 23 stycznia opublikowano w Biuletynie Urzędu Patentowego wynalazek P. 168255, Gosd pt. UKŁAD AUTOMATYCZNEGO KIEROWANIA POJAZDEM, opracowany prototypowo w 1972 roku w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Podstaw Technologii i Konstrukcji Maszyn, Warszawa-Anin.

Układ według wynalazku jest stosowany do prowadzenia pojazdów po wyznaczonej trasie z dowolnie określoną prędkością i w bezpiecznej odległości od przeszkód. W układzie zastosowano detektory promieniowania radioaktywnego jak czujniki (L i P) umieszczone po lewej i prawej stronie pojazdu, reagujące na promieniowanie pochodzące ze źródeł radioaktywnych rozmieszczonych w osi trasy.

Czujniki kierunkowe (L), (P) współpracują z układami elektronicznymi wzmocnienia i porównania sygnałów z obu czujników oraz z układami sterowania mechanizmem kierowniczym pojazdu. Dla regulacji prędkości i jego zatrzymania przed przeszkodami układ wyposażony jest w nadajnik (N) i detektory (D) promieniowania podczerwonego współpracującymi z hamulcem. Innymi słowy przy odpowiednim wyposażeniu jezdni i pojazdów można automatycznie bez interwencji kierowcy przeprowadzić pojazd samochodowy np. z Katowic do Warszawy, lub też wykonać awaryjne lądowanie samolotu na drodze.