Klawiterapia w Chorobach Zakaźnych

 

Mian M. Musabbir, Barbasiewicz Ferdynand 
Centrum Klawiterapii, Strzeniówka, ul. Jeżynowa 10
05-830 Nadarzyn, Warsaw, POLAND.

Wstęp

Od początku istnienia gatunku człowieka, borykał się on z „chorobami zakaźnymi”. Informacje o różnych chorobach zakaźnych znajdujemy w opisach pochodzących ze starych cywilizacji: hinduskiej, chińskiej, babilońskiej, egipskiej. W Starym Testamencie są opisy „trądu”. Hipokrates (460-377 p.n.e.) po raz pierwszy wprowadził termin „epidemia” w kontekście chorób zakaźnych. W XVIII wieku Plenczicz wysunął hipotezę o swoistych zarazkach. Do prawdziwych rewolucji w dziedzinie chorób zakaźnych przyczynili się Jenner, Pasteur i Koch. Współczesna medycyna odróżnia takie czynniki zakaźne jak: bakterie, wirusy, grzyby i pasożyty. Z nauką chorób zakaźnych związane są takie rozdziały medycyny jak : epidemiologia, immunologia, antybiotykoterapia.

Choroby zakaźne nieraz zdziesiątkowały ludzkość i dlatego skuteczne leczenie chorób zakaźnych było celem numer jeden wielu wybitnych lekarzy – naukowców. Ehrlich wprowadził salwarsan do leczenia kiły (1910r.), odkrycie przez Domagka w 1935r. sulfonamidów oraz przez Fleminga penicyliny w 1929r. zapoczątkowały rewolucyjny postęp w leczeniu chorób zakaźnych. Penicylinę wprowadzono do lecznictwa w 1940r.

Obecnie znane są tysiące gatunków bakterii, wirusów, grzybów i pasożytów; co jakiś czas naukowcy opisują nowe chorobotwórcze gatunki czynników zakaźnych. Pod koniec XX wieku WHO określił wiek XXI wiekiem chorób zakaźnych. Śmiertelność i umieralność ludzi z powodu chorób zakaźnych w dalszym ciągu jest wysoka. Pomimo opracowania coraz to nowych preparatów do leczenia chorób zakaźnych przez cały czas trwa swoistego rodzaju wyścig pomiędzy człowiekiem a „zarazkami”. Ucieczka przez mutacje, pojawienie się nowych gatunków chorobotwórczych mikrobów jest wyzwaniem dla nauki medycznej.

Do dziś jeszcze nie ma szczepień, które zapobiegałyby wszystkim chorobom zakaźnym. Dostępne środki farmakologiczne są skuteczne w leczeniu tylko niektórych chorób a nieraz leki te są opracowane dla opóźnienia postępu choroby (np. AIDS). W innych przypadkach działania uboczne dostępnych preparatów, często toksyczne znamiennie ograniczają możliwość ich zastosowania. Koszty masowego leczenia niektórych chorób są tak wysokie, że jak do tej pory nie ma na świecie państwa, którego budżet wstrzymałby takie obciążenie finansowe.

Według założenia filozoficznego autorów niniejszego opracowania: wszechświat istnieje z powodu idealnej równowagi między „różnymi zjawiskami” dlatego jeśli istnieje jakaś choroba to musi istnieć możliwość jej wyleczenia. Organizm człowieka ma najbardziej rozbudowany i wyrafinowany układ odporności. Autorzy uważają, że „prawidłowy układ odporności” człowieka jest zdolny do zapobiegania wszelkim chorobom zakaźnym. Natomiast „prawidłowość/sprawność układu odporności” człowieka zależy od wielu czynników takich, jak: genetyka, pochodzenie geograficzne - klimat, poziom zamożności danego społeczeństwa, poziom higieny, poziom edukacji, nawyki żywieniowe, uzależnienia od środków odurzających, kultura i obyczaje, kondycja psychofizyczna. Z tego powodu najczęściej chory człowiek wymaga „leczenia” a w przypadku chorób zakaźnych układ odporności wymaga „immunomodulacji”.

Klawiterapia

Klawiterapia jest nowym kierunkiem diagnostyczno-terapeutycznym w medycynie mającym swój początek w latach 60-ych XX wieku. Twórcą tej nowej, pionierskiej metody jest polski psycholog dr Ferdynand Barbasiewicz.

Mechanizmy działania Klawiterapii mają podstawę naukową. Do zastosowania tej metody w diagnostyce i terapii konieczna jest szczegółowa znajomość: psychofizjologi, neurologii, anatomii w tym przede wszystkim układu nerwowego i układu krążeniowego człowieka. Naukowa podstawa tej metody różni ją od akupunktury czy akupresury. Metoda diagnostyczno-terapeutyczna Klawiterapii jest nieinwazyjna i jak do tej pory nie stwierdzono przeciwwskazań do jej zastosowania. Wyjątek stanowią: stany długiego i ciężkiego niedożywienia pacjenta z głęboką podatnością do zapaści enzymatyczno-metabolicznej na wszystkich poziomach endogennych oraz pacjent ze stymulatorem serca i pacjent po przeszczepie narządów. Z doświadczeń twórcy Klawiterapii wynika, że metoda ta jest niezwykle skuteczna m. in. w leczeniu chorób układu nerwowego: wszelkie bóle, np. bóle głowy, bóle reumatoidalne, krzyża, zaburzenia naczyniowo-ruchowe, np. migreny, zespół lodowatych kończyn; bóle i neuropatia na tle demielinizacyjnym; polineuropatia; sclerosis multiplex (MS); udar niedokrwienny; parkinsonizm; zaburzenia czynnościowe po niektórych operacjach neurochirurgicznych; zaburzenia czynnościowe po wypadkach komunikacyjnych; zaburzenia aparatu ruchowo-oporowego i korekta wad podstawy np. skolioza. Obiecujące efekty klawiterapii obserwowano w stwardnieniu bocznym zanikowym, zaburzeniach osobowości, nerwicach oraz w rożnego rodzaju chorobach zakaźnych.

W Klawiterapii przeprowadza się zabieg „wstępnego odreagowania" na skórze głowy będący wstępnym etapem diagnozy i/lub terapii. Kolejnym etapem jest piętrowa kolejność przywracania sprawności wykorzystując całą powierzchnię ciała. Zabiegi wykonuje się klawikami (łac. clavus-gwóźdź) na powierzchni skóry, nad anatomią układu nerwowego oraz na strefach i punktach biologicznie czynnych w tym także akupunkturowych. Zabieg ten wywołuje poprzez stymulację odruchowe procesy neurofizjologiczne-dermowisceralne na grupę receptorów: dermatomu i dalej poprzez neurochemiczne przekaźniki sygnałów oddziałuje się w sterowaniu biocybernetycznym na neurotom, miotom, sklerotom i za pośrednictwem układu nerwowego można sterować działaniem naprawczym na poziomie endogennym-subkomórkowym. Opisany proces sterowania biocybernetycznego pozwala niezwykle precyzyjnie i komplementarnie regulować, poprzez układ nerwowy, na poziomie endogennym: cytokiny, dopełniacz, interferony, endorfiny i inne endogenne czynniki do których inne metody terapeutyczne nie mają jeszcze dostępu naprawczego.

Klawiterapia a choroby zakaźne

Przy diagnostyce chorób zakaźnych metoda klawiterapii korzysta z tych samych procedur jak medycyna oficjalna. Przy leczeniu klawikami wykorzystywane są naturalne zasoby organizmu chorego dlatego pierwszym krokiem jest skuteczna odbudowa odporności immunologicznej człowieka. Organizmy ludzi, zwierząt i roślin mają zdolności samoregulowania swoich funkcji, samozdrowienia a czasami samoregeneracji utraconych organów i narządów. Ponieważ odruchowe sterowanie odpornością w organizmie człowieka odbywa się za pośrednictwem i pod nadzorem układu nerwowego a klawiterapia właśnie rozpoczyna się od odreagowania centralnego, obwodowego i wegetatywnego układu nerwowego, oczekiwana skuteczność terapii jest jak najbardziej logiczna. W celu odbudowy układu odporności przeprowadza się odreagowanie nerwowe jeden raz dziennie przez okres 2-3 tygodni. Dwa razy dziennie (przez 2-3 tygodni) klawikowane są po obu stronach ciała punkty: krwiotwórcze, odpornościowe, kortyzonowe, odtruwające organizmu, punkty aktywacji stymulacyjnej szpiku kostnego, udrożnienie czynności wątroby. W bardzo ciężkich stanach chorobowych w celu odbudowy odporności trzeba klawikować całą powierzchnię skóry ze szczególną koncentracją nad układem kostnym człowieka. Sterowanie klawikami umożliwia również skierowanie komórek odpornościowych, przeciwciał, cytokin, interferony i innych czynników-mediatorów do chorego organu w celu szybkiego zwalczania zakażeń.


Przypadki wyleczenia chorób zakaźnych metodą Klawiterapii:

W archiwum Klawiterapii gromadzone są dokumenty i opisy wyleczenia wielu chorób zakaźnych, w tym:

Wirusowe zapalenie wątroby typu B i C; 7 przypadków

Grzybica narządów rodnych u kobiet; 1 przypadków

Opryszczka wargowa; ponad 100 przypadków

Półpasiec; ponad 100 przypadków

Wirusowe zapalenie oskrzeli; ponad 100 przypadków

(Wszelkie dane i opisy przypadków znajdują się w Archiwum Klawiterapii, Centrum Klawiterapii, Strzeniówka, Jeżynowa 10, 05-830 Nadarzyn, Warszawa, Polska.